dünden yarına çiçek yolu

ve işte o sabah füruğ’un bana kalan dediği çiçekleri düşünüyordum tam da…

füruğ ferruhzad’ın “tenha seda” isimli şiirini çevirmiştim yıllar önce ve yolun bir yerinde, birden karşıma bir şiir çıktı. aradan yılar geçmişti çeviriyi bitireli, ancak gel gör ki ben bu şiirden bir türlü kopamıyordum. belli ki halâ keşfedemediğim bir yeri vardı içime çengel atan. belli ki bir yerinde henüz içimdeki suyun çözemediği bir gerçeklik saklıydı. ve ben onu bulacaktım ansızın. ansızın karşıma çıkacaktı ve tanıyacaktı gözüm belli… işte, diyecekti; soru buydu aynur ve cevabı da bu. biliyordum sorusuyla cevabı birlikte gelecekti.

öyle de oldu…

yıllar sonra sevgili sezai sarıoğlu çiçeklerde yolculuk yaparken diyordu ki şiirinde; “çok şey söylemiştim o gün çiçeklere/ tek cümle kurmuştu çiçekler bana:/ ‘koparıldığı her yer çiçeğin boynudur’/ torun nar duymamıştı; iyi ki duymamıştı/ düşündüm önce; yazdım ki sonra:/ çiçeklerin tarifi değil tarihi vardır…”

ve işte o sabah füruğ’un bana kalan dediği çiçekleri düşünüyordum tam da… ki denk gelen çiçekler de şiirlerde buluştu. diyordu ki füruğ, o tenha seda’sında; “bana kalan çiçeklerdir;/ kendini yaşamaya adarken can vermiş çiçeklerin kanıdır/ görmüyor musunuz.” işin gerçeği ben bu çeviriyi o gün düzenledim; çevirdiğim ilk hâli bu değildi.

“bana kalan can vermiş çiçeklerdir can vermiş çiçeklerin kanıdır görmüyor musunuz” demiştim yıllar önce ama birden o sabah kesti ya yolumu şiirler ve çiçekler. duy bizi, dediler ya; beni dürttü o dize… hayır, dedim can vermiş çiçeklerdir olmaz; olamaz, can vermiş çiçeklerin kanı değil füruğ’a kalan ve ondan bize kalan can vermenin kanı hiç değil… ona kalan çiçeklerdi… yaşamayı sürdüren çiçekler ölürken bile… ve ondan bize kalan da o çiçeklerdi…

çeviriyi yeniden düzenledim… evet, tam da o bereketli kanın yol alan ortak hafızadaki yürüyen yeriydi çiçeklerin tarihi… ve tarif edilecekse çiçekler buradan edilmeli.

çiçeklerimi aldım o sabah/ usulca kabul ettim/ kokladım ve size getirdim/ geçerseniz kapısından çiçek bir yoldu, yol bir çiçek/ çiçekleri koparmayınız.

Aynur Uluç
Vinkmag ad

FACEBOOK YORUMLARI

Yorum

Read Previous

Kelimelerinizden hemen vazgeçmeyin!

Read Next

Çocuk Çocuğun Kurdudur

One Comment

  • Ne güzel yazmışsın yine..Ne guzel seviyorsun şiiri ve kadını .Öyle doğal ve derin ve anlamlı . Biliyor musun furug u okumamak içime dert oldu ne zaman evet bir katabinj alıp okuayacam desem geri adım atıyorum içimde acı bir tat oluşuyor öyle güzel şiirleri varki öyle güzel yazan bir kadının şiire ve hayata doymadan gitmesi üzüyor şair kadınlar uzun yaşamalı ..Sevgiler ay-nurum..

Leave a Reply

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Lütfen gördüğünüz rakamları bitişik olarak yazınız! *