Aynur Kolbay 
Eva Furnari, bir önceki kitabında da olduğu gibi mizah dolu ve hikâyeyi takip eden çizimleri ile yine rengârenk bir kitap yaratmış.
Eva Furnari, daha önceden Şair Kısakulak kitabıyla tanıdığımız, esprili anlatım ve çizim tarzıyla kendine hayran bıraktıran bir yazar. Farklılıklarla yaşamanın önemine vurgu yapan Türkçedeki bu ilk kitabından sonra, şimdi de hep daha fazlasına sahip olma arzusu ile mutluluk ilişkisini yine oldukça esprili ve farklı anlatım tarzıyla anlattığı kitabıyla karşımızda.
Zamanında dedelerimizden veya ninelerimizden duyduğumuz, anne-babalarımızın anlattıklarından gözümüzde canlandırmaya çalıştığımız eski zaman sadeliğini; tüketim ve sahip olma arzusunun önüne geçilemez bir şekilde arttığı ve artık her şeyin makineleşmeye başladığı günümüzde bizler de bizden sonra gelen nesillere aktarmaya ve bir nevi iç dökmeye başlamış durumdayız.
Mutluluğun sahip olduklarımızla orantılı bir bağı olup olmadığına dair düşünme olanağı tanıyan Bay Mucittaş ve Ailesi, insanların mağarada yaşadığı eski günlerde başlıyor. Lolo Mucittaş aşk evliliği yaptığı Zizu ile kendilerine bölgedeki en güzel mağarayı ev olarak seçerler ve mutlu bir şekilde yaşamaktadırlar. Finfo adında çok tatlı ve oyuncu bir çocukları da olur. Her gece ailece ateş başında oturmakta ve birbirlerine hikâyeler anlatmaktadırlar. Sonra da sahip oldukları her şey için doğaya teşekkür etmektedirler.
“Mutlularmış… ama o kadar da mutlu değillermiş.”
Mutluluklarını, sürekli bu cümle ile sahip olmadıkları şeyler üzerinden değerlendirmeye, bunu bir sorun olarak görmeye ve sorunu ortadan kaldırmak için icatlar yapmaya başlarlar. Lolo becerikli bir adam olarak önce kendilerine şirin bir ev inşa eder, sonra hayvan kürkleri giymekten sıkıldıklarını fark edip farklı farklı kıyafetler yapar. Bu giysileri koymak için bir dolap, dolabı yaparken ortalık dağıldığı için ortalığı temizlemeye yarayan bir süpürge, yerde yatmaktan sıkıldıkları için bir yatak, yatakta yemek yemek zahmetli olduğu için bir masa, ayakta yemek hiç hoş olmadığı için sandalye icat eder. Her icadından sonra mutluluklarını biraz daha sorgulayan ve icat ettiklerinin yetmediğine karar vererek sürekli yeni icatlara devam eden ailemiz zaman içinde dış fırçasından musluk sistemine, mikrodalga fırından tost makinesine, kurutma makinesinden derin dondurucuya kadar pek çok eşyaya sahip olurlar. Mucittaş ailesi artık eski görünümlerinden çok farklı bir görünüme, eski yaşam koşullarından çok başka koşullara ve bambaşka alışkanlıklara sahiptirler.
Lolo’nun televizyonu da icadıyla birlikte ailelerinde artık ne birlikte vakit geçirmeye yetecek güç ne de zaman kalmıştır. Bu hipnotize eden icadın karşısında tüm dünyadan kopup her şeyi unutur hale gelmişlerdir. Ta ki onları bu döngüden kurtaracak ve gerçek mutluluklarına geri dönmelerini sağlayacak o mucize gerçekleşene kadar. Kendilerine verdikleri için doğaya tekrar teşekkür etmelerini sağlayacak sürpriz son da okuyucuya kalsın.
“Mutsuzlarmış… ama o kadar da mutsuz sayılmazlarmış.”
Bir çocuğun yetinememe, herhangi bir şeyi kendi kendine yapmak için çaba sarf edememe, sahip olduklarından hep daha fazlasını isteme ve iletişim becerilerini gitgide kaybetme gibi zamanımızın baş etmesi güç durumlarının yanı sıra farklı bir bakış açısı yaratarak icatlar ve hayatımıza getirdikleri kolaylıklar ve zorluklarla ilgili olarak da güzel bir düşünme fırsatı yaratan kitap; mutluluğun fazla arayışa gerek kalmadan da yakalanabileceğini göstermesi bakımından ilgi çekici olabilir.
Eva Furnari, bir önceki kitabında da olduğu gibi mizah dolu ve hikâyeyi takip eden çizimleri ile yine rengârenk bir kitap yaratmış. Tudem Yayınları’ndan çıkan ve orijinal adı Lolo Barnabé olan kitap 7 yaş ve üstü çocuklar için oldukça uygun diyebiliriz.
Keyifli okumalar…
|
Ebeveynlere Faydacı Puanlama:
|
|
- DÜMTEK NECMİ’NİN MUHTEŞEM HİKÂYESİ - 24 Mart 2021
- DUT AĞACINDAKİ HAYALET - 9 Şubat 2021
- KİTAP TAMİRCİSİ TOPRAK - 7 Aralık 2020