Kerem Görkem
Surönü Diyalogları, ilk bakışta “dışardan bakan ile içerden bakanın karşılıklı konuşmaları” gibi görünüyor. Uzun yıllardır duyulagelmiş bir deyiş: “Söz uçar, yazı kalır…” Kökenine indiğimizde “verba volant scripta manent” çıkıyor karşımıza: Romalılardan yadigâr, aynı anlamı taşıyan
Kerem Görkem
Bir kitap, Sema Kaygusuz’un son romanı Barbarın Kahkahası (Metis, 2015) ve bir film, Tolga Karaçelik’in ikinci uzun metrajı olan Sarmaşık, yalnız başlarına bile birçok yazının konusu oldular, değerlendirilip eleştirildiler. Sosyal bilimlerin “bilim olmadığı” savı yüzyıllardan
Kerem Görkem
Baba-oğul ilişkisine dair iki efsanenin, Sophokles’in Kral Oidipus’u ve Firdevsî’nin Şehnâme’si paralelinde bir hikâye anlatılıyor Kırmızı Saçlı Kadın’da. Kimi zaman kendimi de içerisinde gördüğüm bir okur kitlesinden bahsederek açacağım yazıyı: Orhan Pamuk romanlarını oku(ya)mayanlar. Parantez
Kerem Görkem
Tuna Kiremitçi’yi zoraki bir benzetmeyle “yerli komple-sanatçı” ilan edebilir miyiz? Geçtiğimiz yılın ilk aylarında yayımlanan İnsan Dönüşmeye Mecburdur[i] başlıklı yazımda, Amerikalı müzisyen, şair, senarist ve oyuncu Nick Cave’i bir komple-sanatçı olarak nitelendirmiş ve Dünyada 20.000
Kerem Görkem
Perec’in yaptığı sahiden de “şu oluyor, bu oluyor, o geldi, beriki gitti” demekten ibaret gibi görünüyor ilk bakışta. Kaldı ki, oturup böyle bir kitap yazmanın manâsız olduğu bile düşünülebilir. Kent kavramı, şüphesiz, sosyal bilimlerde çalışılmaya
Kerem Görkem
Hüseyin Kıran’ın ilk romanı Resul yayımlanalı on yıl olmuş... Bugün bile üzerine konuşulmayı, bir tanıtım yazısına konu olmayı, gündeme gelmeyi hak eden bir kitap. Her hafta, farklı mecralarda onlarca kitap hakkında, kesişimlerle daha fazla sayıda
