Sezai Sarıoğlu
Zaman, mekân ve bellek ötesi bir imge olarak devrimlerin, sokakların ve dağların da zamanı vardır. Ama bu “zaman”, egemenlerin muhalifleri “teslim alma zamanları” değildir. “Zaman mı? değil zaman/ Akan zaman değil mesafelerdir” (Cemal Süreya) Tarihin
Sezai Sarıoğlu
Zindandan çıktığımda okuduğum “BİZ” romanındaki içine düşüp çıkamadığım bir cümlenin içine “Ânı yaşa” vesilesiyle yeniden düştüm ki, beni kim çıkarabilir bilmem. “Ey geçmiş! silindikçe, silindikçe bugünle donanırsın./ Ey şimdi! geçmişle süslenirsin sen de./ Ey zaman aralıkları,
Sezai Sarıoğlu
Bir okur, eski zamanlarda gökyüzünü sürekli izleyip tabir eden rahipler gibi, sürekli anlam kovalayıp avlayarak, kültürel değerleri başkalarına taşıdıkça organik okur olabilir. Yazar-kitap ve okur arasındaki kültürel-siyasal, bireysel-toplumsal ilişkinin "sorunlu" olduğunu söylemek malumun ilamıdır. Bir
Sezai Sarıoğlu
Bir serserilik olarak okumak, ötekinin, ikinci üçüncü halkın tarihini okumak ve sınırları aşarak yeni mekânlara, yeni coğrafyalara taşınmaktır... Mağlûplara ve serserilere... Kitap okumak bir serseriliktir. Asi ve aksi sokak çocuğu olmaktır. Sıkça evden kaçmaktır kitap
Sezai Sarıoğlu
Can Yücel, sözcükleri kışkırtarak ve köpürterek Türkçe'nin yerleşik düzenini yıkma ustasıydı. "Ben kahraman değilim Demirel beni affedecekmişse Kolay gelsin! * Benim endişem Ya beni affetmeden önce Eceli gelip ölürse... * Ama onu affetmeye benim Sıkletim
Sezai Sarıoğlu
Her zamanki gibi, “azınlık kuşları” dediğim meydanın sahibi kuşlar havalanıp gelenlere yerlerini verdi. “Kayıp yakınları” deniyordu onlara... “Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım,/ Ulaşılmazdı,/ Sen sarılmak istesen ona,/ O sana sarılmazdı./ Ne çok dikenin
Sezai Sarıoğlu
Dünyaya bir idare lambası altında gelir. Savaşın ayakları altında ağlamayı öğrenir. Annesi, “dünyada biri olarak düşünemediği” kıymettedir. Âşık olduğu tüm kadınlar annesidir. “Benim çocuk dünyamdaki annem konuşmazdı. Göllere, kımıltısız, duru göllere benzerdi. Sessiz bakardı ve
Sezai Sarıoğlu
Bir yanda çan bir yanda ezan sesi, bir yanda iyiliğin bir yanda kötülüğün kol gezdiği Lefke’de büyüyen Memeler Dağı’nın çelimsiz çocuğuydu… Bir gün karanlığa dönerken yüzün/ önde durup Hayat Terazisi’nin,/ bir kefesinde gerçek, bir kefesinde
Sezai Sarıoğlu
Kürtçe ağıt yakılarak ağlanan bir cenaze... Kendi dilinde ağlayamayan Cemal. "Bakıcıdan öğrenilen" Türkçe'nin boğazında kalması... Bunlar, yakında en yakında olan şair arkadaşının onun şiirinin içine bakmaması ya da bakıp da görememesi değil midir? “Mahşerin
Sezai Sarıoğlu
“Yaşadığımız dünyada futbol terminolojisiyle ifade edilirse, kötülerin takımı 3-0 önde ve devre arasındayız. Ben bunun kaçınılmaz olduğunu kabul edemem” Jecques Derrida Sinop eski zamanlarda işaret/kerteriz noktasıydı. Bir şehre ne kadar uzak mesafe olduğu Sinop başlangıç
