başka bir dünya mümkün (mü?)

Kaleme aldığı ilk gençlik romanlarıyla adından söz ettiren Özgür Balbınar, Gelecek Ekspresi adlı son verimiyle okurlarının bakışını geleceğe çeviriyor.

Kaleme aldığı ilk gençlik romanlarıyla adından söz ettiren Özgür Balbınar, Gelecek Ekspresi adlı son verimiyle okurlarının bakışını geleceğe çeviriyor. “Çöp Dünya” alt başlığıyla yayımlanan bu kısacık roman, derin bir ekolojik bilince sahip çocukların dünyasından sesleniyor bize.

Hikâyenin ana kahramanı Nil, evde, okulda, sokakta veya her nerede olursa olsun, bulunduğu yeri güzelleştirmenin, oraya değer katmanın peşinde bir kız çocuğu. Kalbinde doğadaki tüm canlılara yetecek kadar büyük bir sevgi var. Güzel tarafı, bu durum soyut bir sevgi olarak kalmıyor; Nil kâğıt, plastik, cam ve metal gibi atık nesnelerin geri dönüştürülebileceğini fark ettiğinden beri günlük yaşamını buna göre kurguluyor. Okula giderken suyunu termosunda götürüyor örneğin, doğada çözünmek bilmeyen şu plastik şişeleri dolaşıma sokmuyor. İstemeden de olsa bir hayvana zarar vermemek adına kılı kırk yarıyor. Sokak hayvanlarını düzenli olarak beslediği gibi, biriktirdiği yağmur suyuyla da bitkileri suluyor.

Fakat insan yüreğindeki inancı kolay kolay pay edemiyor etrafındakilere her zaman. Bazen en yakın dostlarımız bile heyecanlarımızı, öfkemizi, endişemizi, mutluluğumuzu yeterince paylaşamıyor. Nil de bir okul müsameresinde, çevrecilik mesajı içeren tek kişilik oyununu sergilediği vakit, arzu ettiği alakayı göremiyor seyircilerden. En yakınlarının bile takdirinden mahrum biçimde, kocaman bir haya kırıklığıyla iniyor sahneden. İşte, Nil’in yaşamındaki kırılma anı tam bu noktada başlıyor. Fakat derste öğretmeninden öğrendiği bir sözcük var ki, hayal kırıklıklarının önüne geçiyor: “Umut!”

Bütün çocukların yaşamlarında birtakım “mucizevi” anlar vardır. Nil ve arkadaşlarının başına gelense nadir görülür cinsten! İstasyonda bulunan eski bir trenin içindeki kompartımanda otururlarken, kendilerini birdenbire 2050 yılında buluyorlar. Fakat bu bilinmez gelecekte, insana varoluşuna dair sayısız hayal kırıklığı saklı. Yeryüzüne çöl sıcakları hakim örneğin. Havada tarif edilemeyecek kadar berbat bir koku var. Sokak kenarları çöp yığınlarıyla dolu. Gökyüzünde tek bir kuş bile yok. Var olan sokak hayvanların her biri çelimsiz, hastalıklı. Bitkiler kuruyup kalmış ve insanlar dünyaya musallat olan bir virüs varmış gibi tıbbi maskelerle dolaşıyorlar ortalıkta.

Çocuklar “gelecekte” işlerin pek de yolunda gitmediğini kolayca fark ediyorlar. Büfeden bir gazete alıp güncel haberleri okumaya koyuluyorlar. Üçüncü Dünya Savaşı’nın su kıtlığından dolayı çıktığını üzüntüyle öğreniyorlar. Karşılaştıkları manzara hayli kötü. Verimli ovalar kurumuş, yağmur bulutları dünyaya uğramaz olmuş vaziyette. Okurlar, Nil doğaya iyi davranmanın kıymetinden günlerce bahsetse, bu kadar güzel anlatamazdı arkadaşlarına bunun önemini, diye düşünüyor ve sorguluyor: Ben bu kurak geleceği engellemek adına ne yapıyorum?

Nil ve arkadaşları, bundan böyle çareler aramaya koyuluyorlar. Dünyanın kısa bir süre içinde bu hâle nasıl geldiğine dair bilgiler toplayıp, bir hevesle “şimdiki zaman”larına geri dönmeyi umut ediyorlar. Belki bir şeyler değişir umuduyla. Yanlışlarla mücadele etmenin “doğru olandan gelen” gücüyle. Özgür Balpınar’ın güzel Türkçe’si ve Büşra Kaygın Gafarov’un ifade gücü yüksek çizimleriyle… Timaş’tan. İyi okumalar.