Nihal Ünver 
En yalın ve dürüst anlatıma ihtiyaç duyulacak konulardan biridir ölüm. Ted Van Lieshout da öyle düşünmüş ki, Dünyanın En Tatlı Çocuğu kitabında oldukça yalın bir anlatımla kurmuş hikayesini.
Dünyanın En Tatlı Çocuğu kitabı, ele almakta zorlanılan konulardan birini yalın bir dille, lafı hiç dolaştırmadan ele almış. Kaygılı, gelecek korkusu yaşayan Tim, bir yetişkinin gözüyle okunduğundan oldukça hüzünlü, ağlatan bir hikayenin kahramanı. Babasının ölümünden sonra çocuk şuurundan bihaber amcasının “eh artık ailenin büyüğü sensin” telkinini oldukça ciddiye alan Tim, küçük yaşına rağmen bu sorumluluğu bir mesele haline getirir. Annesinin ve ablasının ve hatta gelecekte kuracağı ailenin geçimini sağlamak üzere düşünmeye başlayan Tim, şimdiden bir çare olarak para kazanmaya çalışır. Alır eline bir kartonu, üstüne “dünyanın en tatlı çocuğu” yazar ve oturur dilenmeye. Annesi onu hep dünyanın en tatlı çocuğu olarak sevdiğinden kendisiyle ilgili para kazandırabilecek tek özelliğinin bu olduğunu düşünür.
Çevirisi oldukça iyi kotarılmış kitabın, ilk sayfalarında bir yetişkin olarak kalbimin daraldığını söyleyebilirim. Zira konu ağır, babasını kaybetmiş bir çocuğun kaygı dünyasını o kadar açık ve yalın tariflemiş ki yazar, okurken karakterle kendi çocuğum arasında empati kuruyorum; gerçeklik çok fena acıtıyor ve bir anda bir çocuk okurun böylesi ağır bir yaşantıyı okumasına ne gerek var diye düşünüyorum. Ancak okudukça, Tim’in sıkıntılarıyla karşılaştıkça kitapta başka kitaplarda olmayan yalınlığın ve soğukkanlılığın çocukların dünyasına daha fazla hitap ettiğine ikna oldum. Ölüm var; olan biteni biraz farklı algılayan, abartan, endişeli bir çocuk var; erkek kardeşiyle dalga geçen gıcık bir abla var; çocukların dilinden anlamayan boş konuşan bir amca var… Ne kadar gerçek geliyor değil mi? Travmalar yaşamış, bazı sorunlarla karşılaşmış bir çocuğun hayatı başka nasıl anlatılabilir ki? Sevgi yumağı bir abla, müthiş duyarlı akrabalar, her şeyin yolunda gideceğini düşünen berrak bir çocuk zihni? Tabii ki hayır. Kitabın başlarında beni ele alan olumsuz havanın seyri işte bu gerçek halle ve elbette kitabın sonundaki umutla sönümlendi. Ablanın bir sabah erkenden tutan astım kriziyle uyanan Tim ona, bol şekerli bir çay yapar; çünkü iyi geldiğini düşünüyorlar abla kardeş. Gün biraz ağarırken anneleri de seslere uyanır. Sabahın köründe mutfak masasında minik bir sohbet başlar. Tim’in kaygıları dökülür ağzından; annesi ve ablası da anlar Tim’in önünde para kutusuyla sokağın ortasında sadece şeker parası toplamak için durmadığını. Annesi hep söylediği gibi yineler onun dünyanın en tatlı çocuğu olduğunu ve kendisinin daha çok uzun ömrü olduğunu, henüz ölmeyeceğini ve ömrünün bir salyangoz kadar yavaş geçeceğini söyler. Umutla biter kitap…
- Dünyanın En Tatlı Çocuğu
- Yazar: Ted Van Lieshout
- Resimleyen: Sylvia Wewe
- Çeviren: Ufuk Güngör
- Yayınevi: Büyülü Fener
- Sayfa sayısı: 56
Ebeveynlere Faydacı Puanlama:
Görsellik: 3 puan. Kitabın çizimleri biraz sevimsiz, konu da sevimsiz evet ama sanki biraz daha farklı olabilirdi. Belki de çocuklar o kadar sevimsiz bulmayabilir. Bir de kitabın her sayfasının altında salyangozla ilgili ayrı bir hikaye devam eder. Burada anlatmayalım, sürpriz olsun.
Hikaye: 5 puan. Abartıya kaçmadan ve gerçeklikten kopmadan öyle güzel örülmüş ki hikaye…
Eğitici/Öğretici Nitelik: 5 puan. Çocukların en yakınını kaybetmesi üzerine yaşanan yüzleşme anları çok iyi verilmiş.
Hayal Gücü Gelişimi: 3 puan. Hayal gücünü geliştiren bir nitelik barındırmıyor.
Kültürel Gelişim: 4 puan. Kültürel olarak ölümle ilgili düşüncelerin ve akrabalık meselelerinin evrensel bir yanı olduğunu anlıyoruz. Küçücük çocuğa şaka mahiyetinde de olsa ailenin reisi olma görevini veren amca en iyi örnek.
- Bebeğimin Dünyası - 25 Ekim 2016
- Nihal Ünver’le Okur Yazar Anne; “Nar’ın Sanat Günlüğü” - 29 Kasım 2016
- Nihal Ünver’le Okur Yazar Anne; “Tilda Elmaçekirdeği” - 6 Aralık 2016
FACEBOOK YORUMLARI
