Aydoğan Melih Horasan 
Kılıflara sığmayan O’nun cümlelerini okuyun. Sayfalarını koklayın. Ferit Edgü hayranlık uyandıracak kadar esrarengiz bir düş dünyasına sizi çağırıyor.
Karların altı üstü bir. Dağları eteklerine kadar sarıp sarmalayan beyaz hakkında bildiklerimiz, üstünde yaşayanlar hakkında bildiklerimizden fazla değil. Sınır boyunda aylarca beyazın üstüne mahkum olmuş insanların, sonsuzluğu vicdansız bir zamansızlığın içerisinde yine aynı beyazın altında kucaklıyor olmalarını kim açıklayabilirdi, tahtadan kalemin ucuyla. Okuyor, yazıyor, düş kuruyor ya da her ne kadar çareler bulamasa da insanların kaygılarına, düşünüyor olmak yeter miydi gerçekten anlatmaya kaderci gerekçeleri?
Hakkari’de bir adam. Yalnız, kimliksiz, geçmişsiz geçmişiyle, soba başında düşük yapmış kısır hayalleriyle bir aydının sürgün günlerinde ki hikayesizliği. Bir hikaye çıkaramaz kimse Hakkari’de Bir Mevsim’den. Hiç kimse bir sonuca bağlayamayacak sayfaların arasında gezip duran esrarengiz adamın öğretilerini. Kendini kurtarmak bahanesiyle yazdığı, şiir tadında cümlelerin zenginliğinde kimin payına ne düşerse doldursun cebine. Herkesi doyuracak kadar ne erzakı ne de ısıtacak kadar odunu var. Öğretecek ama bilesiniz. Müfredatın itiraflarını çocukların defterleriyle doldururken mecburi bir yakarışı hatıra bırakıp, hiçbir şeyin kader olmadığını sahiplendirecek onlara.
Çocuklar var birde. Aynı dili konuşamadığı, bebe yaşında kardeşlerini karın altına veren çocuklar. Birkaç kelimeyle anlatmak isteseler dertlerini, olağan olmuş acıların hiç biri cümle oluşturabilecek kadar uzun sürmüyor yüreklerinde. Hava soğuk. Salgın var, kendi doktorunu çağıran çığlıklarıyla dilekçe satırlarının arasına sıkışmış. Prosedürlerin dilsizliği çaydanlığın sesinden tiz çıkıyor Hakkari’de.
Sonra ilk günün hatırına, Süryani kitapçı kapıda karşılıyor O’nun kış boyu içini ısıtacak kitapları ve mührüyle. Hiç yoktan borçlanıyor. Eski denizcilerin usulüne uygun ödeyemeden borcunu hediyeyi emanet alıp yola koyuluyor.
Hakkari’de Bir Mevsim;
Şiir tadında anlatım tarzıyla hiçbir yere götürmeden, hiçbir sonuca vardırmadan salt anlatıyı olabildiğince benimsetip, karlar üstünde buz kesen ayaklarınızın altıyla içsel hesaplaşmanın koridorlarına yuvarlıyor sizi. Bir çıkış yolu bulmak istemeyeceğiniz gerçek bir trajedi. Kimin olduğunu kestiremediğiniz tabi. Kararı siz vereceksiniz: hangisi gerçek hangisi düş? Bitmeli miydi? Bir metnin hikaye olabilmesi için ya da bir insanın insan; yürüyor, duyuyor, konuşuyor olması şart mıydı? Kılıflara sığmayan O’nun cümlelerini okuyun. Sayfalarını koklayın. Ferit Edgü hayranlık uyandıracak kadar esrarengiz bir düş dünyasına sizi çağırıyor.
Üzerine susulacak bir kitap okumak isterseniz: Hakkari’de Bir Mevsim okuyun. Ya da ölene kadar konuştuğunuza inanın.
|
Şair
Öykü yazarı
Adapostası Gazetesi sanat editörü
İstanbul Üniversitesi Sosyoloji bölümüne 30 yaşında girmek için ders çalışıyor..
2 kız babası
- Tarihimizin yazılı hafızası: Ölüyordum Geçerken Uğradım - 25 Mart 2019
- Lizbon’un Son Kabalacısı - 26 Şubat 2019
- Herkes Haklı Olduğunda Her Şey Yitirilmiştir… - 23 Mayıs 2018
FACEBOOK YORUMLARI
