Feride Cihan Göktan 
Taylan Kara’nın Poe’nun Kuzgunu isimli kitabı da aynen Poe’nun Kuzgun şiirindeki gibi aşk, çaresizlik, ölüm ve yalnızlık üzerine…
Poe’nun Kuzgunu… Uzun mesafe okuyucuları Edgar Allen Poe’yu ve onun kuzgununu hemen tanırlar, kitabın yazarı Taylan Kara’yı tanımasalar bile Poe ve kuzgunu sayesinde aralarında hemen bir yakınlık oluyor haliyle .
Poe’nun Kuzgunu Edgar Allan Poe’nun uzun ve ünlü şiiri. Aşk, çaresizlik, ölüm ve yalnızlık üzerine… Taylan Kara’nın Poe’nun Kuzgunu isimli kitabı da aynen şiirdeki gibi aşk, çaresizlik, ölüm ve yalnızlık üzerine… Ama farklı bir kurgu ile… Ortak paydaları hüzün. Edgar Allen Poe şiir sanatının hüzünden beslendiğini söylerken Taylan Kara da romanında zamanın nemine ve çürütücülüğüne karşı direnen tek duygunun hüzün (sayfa 17) olduğunu yazıyor… Hüzün ve melankoli sanatın hayatın ve aslında gerçeklerin bile yapı taşı gibi duran şey ve bu cümleyi “ne yazık ki” diye bağlamak gerekiyor …Evet ne yazı k ki öyle. Cinayetlerle beslenen tıka basa hüzün dolu bir dünyada yaşıyoruz. Romanda da üzerine basa basa durulduğu gibi insanlık tarihi cinayetler zinciri gibi devam etmiş ve halen devam ediyor belki sonsuzluğa kadar devam edecek. İlk cinayet en ilkel ve hiç el değmemiş bir zamanda Kabil’le başlamış. Bütün insanoğlunun içinde bin yıllar öncesinden beyinlere oturan o “Kâbillik” halen yaşıyor. Türümüzün kabına sığmaz evrensel mirası bu işte… Sadece bu;. Başka bir şey değil… Başka bir şey değil…(sayfa 106) diyor Taylan Kara kitabında.
Ölümün şahidi olarak dünya dönüyor aslında. Bedenin ölümü, ruhun ölümü, hayallerin aşkların sadakatin ve belki de tüm iyiliklerin ölümü.
Roman kısa ve hızlıca ve rahat okunuyor. Daha doğrusu bu ilk izlenim. Polisiye bir roman olarak merakla okuyorsunuz çünkü. Çok da güzel kurgulanmış, merak uyandırıcı ve canlı tasvirleri ile de birlikte sürükleyici. Üstelik çok sürprizli bir son. Ama kitap bittiğinde aklınıza takılan bir şeyler oluyor : Evet bu anlatıda polisiye bir serüven içinde hüzün var, yalnızlık var, aşk var ama daha derinde insana ait o hiç çözülemeyen karmaşık ruhsal çözümlemeler var. Ediz’in karısı ve sevgilisi arasında yaşadığı karmaşa, onları beyninde bütünleştirmeye çalıştığı halde her ikisini de farklı şekillerde öldürmesi. Ediz’in ve Ragıp’ın aslında iki değil sadece bir erkeğin belki de erkeklerin çoğunun aklında beyninde ve bedenindeki farklılıkların gerginliği … Erkek dünyasının gizleri romanın bazı yerlerinde o kalın hüzün perdesinin içinden görünüyor ara sıra. Ayrıca erkek ve kadının o hüzünlü öldürücü ilişkisinin ayrıntıları.
Metinler arası göndermenin bu kitabın başlığından belli olduğu üzere Taylan Kara okuru Edgar Allen Poe’ ya da yönlendiriyor. 40 yaşında bu dünyaya veda ederken arkasında sırlar bırakan bir dahi yazar ve şaire… Çoğu okur bu satırları okurken Annabel Lee ismini aşk, ölüm ve denizin azgın dalgaları ile bütünleştiriyor diye düşünüyorum. Poe’nun Kuzgunu şiirinde de “hiç bir zaman asla” diye bir nakarat var akılda kalan. Vurucu bir nakarat bu. Eskiye dönmenin, yeni baştan umutlanmanın, yeni baştan inşa etmenin imkansız olduğunu vurgulayan aslında hayatın gerçekliğinde içimizden çoğu kere tekrarladığımız içsel bir ifade.
Sayfa 87 de yazar şöyle diyor: Cinayetin onu izleyenlerde bıraktığı ahlaki zarar aslında onun en derin ve hiç üzerinde durulmayan etkisidir. Bir cinayetin katil ve kurban dışında en az bu ikisi kadar vazgeçilmez aktörleridir izleyenler. Onlar esas katil gibi yapılan işin ağırlığını sırtlarına yükleyecek kadar onurlu ve gözü pek olmayan gizli katillerdir.
Evet yazarın işaret ettiği gibi Habil/Kabil hikayesindeki karga aslında gizli bir katildir. Poe’nun kuzgunu gizli bir katildir. Ve neredeyse her an tanık olduğumuz cinayetlerin tanıkları gözlerimiz yani biz yani dünyayı seyreden insanlar hepimiz gizli katilleriz. Taylan Kara yüzümüze bunu vuruyor ve kitap bitince daha çok derinleşiyor hüzün.
- Poe’nun Kuzgunu
- Yazan: Taylan Kara
- Yayınevi: Hayal
- Sayfa Sayısı: 126
- Baskı Yılı: 2008
Tıp doktoru ve akademisyen. İzmir'de yaşıyor.
- YOKSULLUĞUN DERİN HALİ: AÇLIK - 18 Mart 2021
- Mahcubiyet ve Haysiyet - 7 Kasım 2020
- Martin Eden’i Okumak veya Okumamak - 22 Ağustos 2020