Fadile Zehra Orhanoğlu 
Kalbi çocuk kalanların okuduğunda, yüreğinin derinlerinde hissedeceği acıyı anlatan Şeker Portakalı hayatta en az iki kere okunacak olan kitapların arasına girmeli.
Bu kitabı ilk elime aldığımda ilkokuldaydım öğretmenimin tavsiyesi üzerine okunacaktı. Elimdeki kitap sahaftan alınmıştı; kapağı eski, sayfalarının bazıları eksikti. Görünüşüne aldanıp okumamıştım, yıllar sonra tekrar karşıma çıktı ve okumaya başladım. O gün okusaydım ne hissederdim bilmiyorum ama şimdi okuduğumda bana hayatı sorgulattı. Kitaptan biraz bahsedecek olursam; kitabın yazarı olan Jose Mauro de Vasconcelos tam on iki günde yazıp yirmi yıldan fazla kalbinde taşımış bu kitabı. Kitap, yazarın başyapıtı olarak değerlendirilir. Yazar, çeşitli işlerde çalışmıştır, yazarlıkta karar kılıncaya dek. Kitapta, yoksul bir aileden gelen yazarın hayatından da izler vardır.
Yazar, akıcı bir dil kullanmış ve okuru kendine çekmeyi başarmış. Kitabı okurken kendi dünyanızdan kesitlerle karşılaşmanız an meselesi. Bazen de hayatın hiç dokunulmayan yerleriyle okuru şaşırtan bir tarza sahiptir Jose Mauro de Vasconcelos. Kitabı okurken duyumsadığım hüzün; kitap bittiğinde hissettiğim duygularımla eş değer oldu.
Kitapta yaramaz, aynı zamanda çok zeki olan Zeze’nin ve yoksul ailesinin yaşamı dile getirilmiş. Herkesin şikayetçi olduğu Zeze aslında dünyanın en güzel kalbine sahiptir. Çok geçmeden Zeze’nin kalbi günün birinde acıyı keşfeder. Haylazlıklarına rağmen çevresindeki insanlara duyarlılıkla yaklaşır Zeze. Herkesin sığabileceği bir sevgi yaşar Zeze’nin kalbinde. Babasının Noel gecesi alamadığı hediye için üzülüp; kendisi çalışır ve babasına hediye alır.
Öğretmenin vazosu çiçeksiz kalmasın diye öğretmenine çiçek alır Zeze. ”Sizce gelecek hafta büyümüş olur muyum ?…”diyen Zeze hayatı sorgulamaya başladığının işaretini verir. Acıyla karşılaştığında kendince yöntemler bulur ve ekler; “Uyuyalım. İnsan uyudu mu her şeyi unutur.” Dayak yemekten bıkıp; canı yanan Zeze çoktan acıyla karşılaşmıştır. Son sayfalara yaklaştığımda Zeze’nin dostuyla yaptığı konuşma kalbimde her zaman bir iz olarak kalacak bir konuşmaydı.
“Daha çok anlat” dedim.
“Hoşuna gidiyor mu?”
“Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz.”
“Gider gibi yaparız.”
Kalbi çocuk kalanların okuduğunda, yüreğinin derinlerinde hissedeceği acıyı anlatan Şeker Portakalı hayatta en az iki kere okunacak olan kitapların arasına girmeli.
|
İngiliz Dili Ve Edebiyatı Öğrencisi
- Tutkunun Peşinde: Amok Koşucusu - 15 Ağustos 2018
- Günün Birinde Acıyı Keşfeden Küçük Bir Çocuğun Öyküsü - 9 Ekim 2017
FACEBOOK YORUMLARI
