Ayrıntılar için TIKLAYINIZ

Thomas Mann’daki daha yüksek neşe ve ironik ayrıştırmayı Hesse, büyüyü ve coşkulanmayı savunma tarzı olarak görüyordu. Thomas Mann’ın sesli okumalarında da bunun görünür olduğunu düşünüyordu. Thomas Mann’ın Mayıs 1950’de Seçilen’den iki bölümü onunla paylaşmasından sonra, “Zeki ve alaycı tarzından hiçbir şey kaybetmemiş, inanılmaz canlı. Onu dinlemek, doğrusunu söylemek gerekirse büyük bir zevk,” diye anlatıyordu. “Yani okuması da konuşması gibi; her zaman sözcükleri doğru vurguluyor; biraz mimik, çokça mesafe ve ironi katıyor ve belki okuduğu şeyden başka sebeplerden dolayı hoşlanmasanız bile, biraz eğlence ve küçük hilekârlıklarla onu dinlemekten memnun olmanızı sağlıyor.”

4. Emil Sinclair’ın Gençliğinin Öyküsü

Gül Ulucan Ekmen’in incelemesi için TIKLAYINIZ

Demian; akıcı dili, öğretici ve merak uyandıran hikâyesiyle kolay ilerleyen bir eser. Kitapta, Habil ve Kabil olayında Kabil’e başka açıdan bakmamızı sağlayan konuşmalarla birlikte, yeryüzü ve gökler arasında haber taşıyan, bünyesinde iyiliği ve kötülüğü barındıran, yöneten mitolojik bir tanrı olan Abraxas’tan söz ediliyor. Abraxas bize “içimizde bir şeytan olup olmadığını” sorgulatıyor. Sahi Sabahattin Ali ‘İçimizdeki Şeytan’ da bunu anlatmamış mıydı?  Anlatmıştı evet hem de pek güzel anlatmıştı. Bize onca kötülüğü, yanlışı yaptıran içimizde olan şeytan değil, içimizde olmayan vicdandı!