Öznur Özkaya 
“Mavinin Reddi” okuması keyifli, şiddet kadar zekȃ da içeren, sanatla edebiyatın buluştuğu, elinizden bırakamayacağınız bir roman.
Fransız Devrimi’nin önemli karakterlerinden sayılan Jean Paul Marat bir gazeteci ve Jakobendi. Fikirlerini kabul ettirmek uğruna şiddet kullanmayı normal gören Marat, yazdıkları ve söyledikleriyle hem yandaş hem de düşman kazandı. Hakkında yakalama kararı çıktığında kralın askerlerinden kaçarken kanalizasyona gizlendiğinde kaptığı mikrop nedeniyle bir deri hastalığına yakalandı ve o günden sonra vaktinin çoğunu su dolu küvetinde geçirdi.
Yargıdan beraat ettiğinde ‘100000 kişinin kellesi kesilecek,’ diyen ve bu yaklaşımıyla şiddete eğilimini açık eden Marat, barış yanlılarını da kendine düşman etti. 1793’te özel izinle kendisiyle görüşmeye gelen Charlotte Corday tarafından bir bıçak darbesiyle öldürüldü. Giyotine giderken Corday, işlediği cinayet için ‘Ben, 100000 kişinin kellesini kurtarmak için bir kişiyi öldürdüm,’ demişti. Marat’ın ressam dostu Jacques Louis David, arkadaşının ölüm anını resmetti. ‘The Death of Marat’ (Marat’ın Ölümü) adlı tablosu günümüzde Belçika’daki Royaux Güzel Sanatlar Müzesi’nde sergilenmekte.
“Yağmur Hüznü”, “Akrep ile Semener” ve “Fotoğraf Hikȃyeleri” adlı eserleriyle hatırlayacağınız Ahmet Karcılılar da “Mavinin Reddi” adlı romanında Marat’ın Ölümü’nden esinleniyor. Romanın kahramanı Nedim Elermiş adlı komiser cinayet büro amirliğine atanmak üzereyken birdenbire emekliliğini ister. On yıl önce zor bir karar almış ve bir davanın kapatılmasına neden olmuştur. Sonrasında yaşamını kaldığı yerden sürdürmüş, birçok cinayeti maharetle çözmüştür ama bu on yıllık davanın ağırlığını kalbinde taşımaktadır. Bunu sözlü anlatamayacağını, eksik bir taraf bırakmak istemeyeceğini dile getirerek itirafını kaleme alır ve okuru on yıl önce Moda’da işlenen bir cinayete götürür.
Ressam Fikret Terzigil (diğer adıyla Aryan Terzigil) atölye olarak da kullandığı evinde ölü bulunmuştur. Kapı içeriden kilitlenmiştir, anahtarlar da kapının arkasında durmaktadır. Ressam tıpkı Marat’ın David’in tablosunda resmettiği biçimde ölmüştür, Fikret de tıpkı Marat gibi göğsüne saplanıp çıkmış bir bıçakla küvette yatmaktadır. Dışarıda bekleyen Ukrayna doğumlu, ressamın sevgililerinden biri olan Aygece Solenkova beklemektedir. Kız; ifadesinde Fikret’in kendisi yüzünden intihar ettiğini düşündüğünü belirtir. Fakat sevilen bir insan olan Fikret, arkadaşlarının ifadelerine göre intihar edecek türde bir karaktere sahip değildir.
Komiser Nedim inceleme sırasında bilgisayardaki tüm sohbet dosyalarının silindiğini fark eder. Sadece ‘cobaltblue’ adlı biriyle yapılan son konuşma kalmıştır. Görevli polislerden biri olay gecesi bir kadının apartmandan çıkarken görüldüğünü söyler. Bunun üzerine Nedim; bilgisayara gelen mesajın IP adresini bularak iz sürmeye başlar. Bu arada ‘cobaltblue’nun konuşmalarından kadının kocasının sanatla ilgilendiğini, yurt dışına gittiğini, o hafta sonu döneceğini öğrenince hemen uçak listelerini inceletir ve nihayet Sumru Hasçeri’ye ulaşmayı başarır. Fakat komiserin suç ve ceza kavramlarına bakış açısı davanın kapanmasına neden olacaktır.
Nedim’in eski nişanlısı Ridade’den tutun da Sumru’ya kadar romandaki tüm kadınlar özel hayatları gizemlerle dolu, gerçek yüzünü göstermeyen, erkekleri alt eden kadınlardır. Kaybetmeyi asla kabullenmedikleri için çok daha dirençli ve planlıdırlar. Korkuları, kırgınlıkları olsa da güçlü ve esrarengiz karakterlerdir. Nedim; tesadüfler vasıtasıyla ulaştığı çıkarımlarla cinayeti çözmüş olsa da, kadın karakterlerin tümü erkeklere karşıt betimlenmiş olsa da, “Mavinin Reddi” okuması keyifli, şiddet kadar zekȃ da içeren, sanatla edebiyatın buluştuğu, elinizden bırakamayacağınız bir roman.
|
- Marat’ın Yahut Fikret’in Ölümü - 6 Mart 2017
- Bir Ağacı Bütünüyle Görmek… - 20 Şubat 2017
- Vurulduk Ey Halkım, Unutma Bizi! - 23 Ocak 2017
FACEBOOK YORUMLARI
