Âh kuşları

Her zamanki gibi, “azınlık kuşları” dediğim meydanın sahibi kuşlar havalanıp gelenlere yerlerini verdi. “Kayıp yakınları” deniyordu onlara... “Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım,/ Ulaşılmazdı,/ Sen sarılmak istesen ona,/ O sana sarılmazdı./ Ne çok dikenin