Korkut Akın 
12 öykünün yer aldığı “Günlerden Kırmızı” öyle bir dil yakalamış ki, yazarın da öykü kahramanlarıyla birlikte o anı, o duyguyu, o tedirginliği hatta korkuyu yaşadığını hissediyoruz.
“Böylece tersten bakıp dünyaya, yan konmuşum beşiğe.
Bu yüzden okumayı tersten sökmüşüm,
tersten söylemişim isimleri.
“Abab” demişim babama, “Enen” demişim neneme.
Anama ne desem deyim,
dönüp de bakmamış yüzüme.”
Kırmızının, bizim dilimizde altı karşılığı varmış… Ben birkaçını bilebiliyorum sadece: Kırmızı (zaten kendisi), kızıl, al, bir de kiremit. Her bir kırmızı kendince tanımlar içeriğini, alabildiğine yoğun ve alabildiğine farklı. Herkesin kırmızısı kendincedir kuşkusuz. Polat Özlüoğlu da kendi kırmızısını, “Günlerden Kırmızı” ile aktarıyor bizlere.
Sıcak, sımsıcak öyküler. İçine girdiğinizi anlamıyorsunuz bile, öyle sarıp sarmalıyor sizi. Yaşananların içinde olduğunuz için, siz değilseniz bile bir arkadaşınızın, bir tanıdığınızın, belki tanıdığınızın tanıdığının başından geçenler olduğu için biliyorsunuz. Bilinen şeyleri anlatmak zordur. Zor bir işe soyunmuşsa da yazar, anlatımında başarılı.
Acıyı, özellikle de acıyı…
İnsan gördüğünü unutmaz, unutsa da, bir yerlerinde kalır o… hele de acıysa, hele de zulümse; kazınsa da kanar içten içe, kaldı ki unutmak! Unutamadığınızda, bir şekilde aklınıza geldiğinde bir iç burkulması yaşatsa da acı, -kanıksanamaz kuşkusuz- sanki sizindir artık, sizin eliniz, kolunuz hatta bedeninizdir. Sanki yaşanan bunca acıya karşı toplumsal olarak –duyarsızlık demek yanlış olacaktır- tepkisiz kalmamızın nedeni bu acıyla iç içe olmak…
Polat Özlüoğlu, işkencelerden Cumartesi Annelerine, Dersim’den Maraş’a, Sivas’tan Gezi’ye, toplumsal mücadeleleri yalın bir dille, insanın içine içine sokarak anlatıyor.
Bozkırdaki başaklar gibi sapsarı
12 öykünün yer aldığı “Günlerden Kırmızı” öyle bir dil yakalamış ki, yazarın da öykü kahramanlarıyla birlikte o anı, o duyguyu, o tedirginliği hatta korkuyu yaşadığını hissediyoruz. “Bakışları uzun süre camdan içeri sarkmış tül perdenin arkasında saklanmış” cümlesi, tam da bu günlerde sokağa çıkma yasaklarıyla bombalanan yerleşim merkezlerini anlatıyor. Hani, tarih tekerrür etmezdi! Yazar, bilinçli bir şekilde kendisinin ödediklerini okurun da ödemesi için zorluyor bir bakıma.
Bugün tanklarla abluka altına alınan, bombalarla yerle bir edilen, sadece kapısına değil içine de aklın alamayacağı denli çirkin, itici, kahredici sloganların yazılması, aslında daha dün yine başımızdaydı. Özlüoğlu, unutmamıza izin vermiyor. Hem zaten değil mi ki, unutursak unutuluruz.
Benliğim, belleğim, duygularım…
Polat Özlüoğlu, öyküyü ilk haliyle koymamış kitabına, o kadar belli ki, üzerinde çok çalışmış, titiz bir çaba göstermiş. Doluya koymuş aldıramamış boşa koymuş dolduramamış ama oluşturduğu öykü diliyle de okuru yakalamayı başarmış. Öyle insani, öyle içine işleyerek anlatıyor ki… “Ben bir daha hiçbir sayıyı hiçbir şeyle çarpmadım. Böldüm, topladım, çıkardım ama o geceden sonra çarpamadım.” Bu yalınlıkla siz sayfaları okurken içinizde duyuyorsunuz o korkuyu… dağları bekleyen o kopkoyu, kapkaranlık korkuyu.
Korkmak gerekiyor mu? Okur olarak siz korkmamalısınız. Çünkü Polat Özlüoğlu, sizin elinizden tutmaya hazır. Bakın uzattı bile elini…
- Günlerden Kırmızı
- Polat Özlüoğlu
- NotaBene Yayınları
- 280 Sayfa
- Kasım 2015
Yeşilçam’da ve televizyonda film çekmesine rağmen kendisini kısafilmci olarak tanımlıyor. Birçok ödülü var…
YAZKO Somut’la başlayan yazma süreci -senaryoları saymazsak- Dünya Kitap’la gelişti, büyüdü. Cumhuriyet ve Radikal Kitap’ta da yazdı… Ataşehir Kültür Dergisi’nde (noter tasdikli 8 bin tirajlı) sürekli ve düzenli yazıyor. Yerel, bölgesel, sektörel gazetelerde de… hep sanat kültür üzerine.İnternet üzerinden kitap tanıtımları, kültür yazıları, film eleştirileri yazdığı siteler de var.
Sanatın savaşı yeneceğine inanıyor. Barış ve demokrasi istiyor.
- Hayata bir de bu “pencere”den bak!… - 9 Nisan 2020
- BİTMEYEN AŞK: İSTANBUL - 7 Aralık 2019
- Türkiye’nin Çilingir Sofrası: Rakı Gastronomisi - 3 Aralık 2019
FACEBOOK YORUMLARI
