Gül Ulucan Ekmen
Kitap, sonunda “anladım ama ne fayda?” sorusunu sordurtuyor. Bence çaresizlik hissinin en kötüsü.Acımak; okuduğum kitaplar arasında en fazla etkisi altında kaldığım kitaplardan. Çünkü kurgusuyla; çoğu hayata dokunan acıklı olmasının yanında, telafisi mümkün olmayan hatalara gebe
Gül Ulucan Ekmen
Kitabın kahramanı bir Hintli. Hindu dinini benimserken, bir yandan İslamiyet diğer yandan Hristiyanlıkla ilgili inanışları da merak ediyor. Bazı yazarlar, yaptıklarıyla ya da yaşam hikayeleriyle yazdıklarının önüne geçiyor. Tıpkı eserlerini takma isim kullanarak yayınlayan ve
Gül Ulucan Ekmen
Livaneli, Konstantiniyye Oteli’nde farklı, insanı bir yerinden tutan, tanıdık gelen, akılda kalıcı bir hikâye anlatıyor. Müzisyen, senarist, politikacı, yazar ve yönetmen kişiliğiyle tanıdığımız Zülfü Livaneli; 1996 yılında UNESCO tarafından iyi niyet elçiliği görevi verilen,
Gül Ulucan Ekmen
Turgut Uyar, Cemal Süreya, Edip Cansever olmasa Tomris Uyar da başka biri olurdu ve öyküyü “dünyayı anlatma ve algılama da görme biçimine en uygun dal” olarak tanımlar mıydı, sanmıyorum! Tomris Uyar’ı biraz magazinsel olacak ama