M. Şeref Özsoy 
Orhan Kemal’in bütün zoru, yazdığı şiirleri Nâzım’a okumak ve onun görüşlerini almak. Sonunda ortamı hazırlayıp şiirlerini okumaya başlıyor…
Orhan Kemal, 1940 yılında Bursa Cezaevi’nde, sabıka defterlerinde çalışırken, yazmandan Nâzım Hikmet’in Çankırı Cezaevi’nden Bursa Cezaevi’ne geleceğini öğrenince seviniyor. Birkaç hafta sonra Nâzım’ın cezaevine getirildiği haberi duyuluyor ve Orhan Kemal o anı anlatıyor: “Aradan haftalar geçmişti. Gene kurşuni bir sabahtı. Gene kar vardı zambak yapraklarında. Necati nefes nefese girdi: ‘Nâzım Hikmet’i az önce getirdiler!’ Her zaman olduğu gibi kalemde ve sabıka defterlerinin başındaydım. Kalemimin elimden düştüğünü hatırlıyorum…”
Orhan Kemal’in bütün zoru, yazdığı şiirleri Nâzım’a okumak ve onun görüşlerini almak. Sonunda ortamı hazırlayıp şiirlerini okumaya başlıyor: “Okumaya başladım…Heceyle yazılmış şiirlerdi bunlar…İlk dörtlük henüz bitmemişti: ‘Yeter kardeşim, yeter…Bir başkasına lütfen’ Halbuki en güvendiklerimden biriydi…İçimde bir şeyler yıkıldı. Bir başkası… İlk, ikinci, üçüncü mısranın yarısı. ‘Berbat’…’Rezalet’…’Peki kardeşim, bütün bu laf ebeliklerine, hokkabazlıklara, affedin tabirimi, ne lüzum var? Samimiyetle duymadığınız şeyleri niçin yazıyorsunuz?…” Orhan Kemal bu uyarılar karşısında yıkılıyor. Bu kez Nâzım okuyor şiirlerini: “Onlar ki toprakta karınca/ suda balık,/havada kuş kadar/ çokturlar…” Orhan Kemal, onun şiirlerinin çok güzel olduğunu söyleyince, o da iltimas geçildiğini anımsatıyor alçakgönüllülükle ve: “Sizde, sanat için iyi kumaş var, kesin… Evet, sizde iyi bir sanatkâr için gereken, iyi bir kumaş var…”
 |
 |
- Hem dersini bilmiyor hem de şişman herkesten. - 24 Şubat 2019
- Yeni bir yıl, yeni umutlar demektir - 3 Ocak 2019
- Şair Refik Durbaş aramızdan ayrıldı. - 2 Aralık 2018
FACEBOOK YORUMLARI
