Burcu Özden 
Mantova’nın Cüceleri İtalyan yazar Gianni Rodari tarafından kaleme alınmış bir cesaret öyküsü. Hatta altını çizersek; cesaretsizliğe, esarete, öğrenilmiş çaresizliklere karşı bir başkaldırış, özgürlüğü kazanmanın yaşattığı mutluluğun masalsı ifadesi.
Mantova’nın Cüceleri’ni bitirdiğimde pek çok çocuk kitabını okurken hissettiğim duyguya kapıldım: Bunu mutlaka yetişkinler de okumalı. Tam da içerisinden geçtiğimiz bu günlerde. Nedeni için kitaba biraz bakalım.
Mantova Düklük Sarayı’nda çocuklar yaşasın diye düşünülüp yapılmışı andıran bir kat varmış ve bu katın odaları küçük, tavanları alçakmış. Fakat burası çocuklar için değil, sarayın cüceleri için yapılmış bir katmış. İşte hikâyemiz burada başlıyor. Düklük sarayında yaşayanlar sadece cüceler değilmiş elbet. Tam beş yüz odalı bu kocaman sarayda büyük büyük beyler de yaşarmış. Büyük beyler sarayın tüm sefasını sürerken cüceler o basık, kasvetli ve neden orada olduklarını bir türlü anlamlandıramadıkları odaya tıkılmışlar. Neden orada olduklarını anlayamıyorlarmış ama her gece bu talihsiz hayatları üzerine fısıldayarak konuşuyorlarmış.
‘’Neden böyle küçüğüz, Dük neden bizden uzun, peki ya Yüzbaşı Bombardo?’’
Fısıldaşmalar çabaya dönüşmüş ve boylarını uzatmak için her şeyi denemişler. Teker peyniri yemekten tutun da, hoplayıp zıplamaya kadar neler neler. Ama bir türlü uzayamamışlar. Bir gün içlerinde en kısa olan Fasulyecik, büyümenin sırrının sarayın dışında, sokaklarda olabileceğini düşünmüş ve kurtulmuş zincirlerinden, çıkmış sarayın dışına. Az gitmiş, uz gitmiş, yolu Te Sarayı’na düşmüş ve orada devlerle karşılaşmış. Dev gibi olmanın sırrını onlardan öğrenmek istemiş. Devlerden biri ‘’Siz cüce kalmışsınız çünkü; cücelerin evinde yaşıyorsunuz.’’ demiş Fasulyeciğe. Fasulyecik, söyleneni çok anlamasa da bu haberi arkadaşlarına vermek için koşarak saraya dönmüş. O gün de Dük’ün karşısında soytarılık yapılması istenmiş cücelerden. Zorla bir şey yapmaktan bıkan cüceler hep birlikte sarayın dışına çıkmaya, yani ‘’makus’’ talihlerini geride bırakarak kaçmaya karar vermişler o gece. Şehirde, bir evde geçirilen geceden sonra sokaklara dağılarak iş aramaya başlamışlar. Şehirde iş bulmaları kolay olmamış ama o devin, Fasulyeciğe söylediği şeyi anlamaları kolay olmuş. Çünkü; artık biliyorlarmış ki o evde yaşadıkları için cüceymişler. Dışarıda daha az cücelermiş ve herkes onlara saygı gösteriyormuş. Yüzbaşı da onları aramayı sürdürmüş ama artık cüceler onun karşısına çıkmaktan hiç mi hiç korkmuyormuş.
Mantova’nın Cüceleri İtalyan yazar Gianni Rodari tarafından kaleme alınmış bir cesaret öyküsü. Hatta altını çizersek; cesaretsizliğe, esarete, öğrenilmiş çaresizliklere karşı bir başkaldırış, özgürlüğü kazanmanın yaşattığı mutluluğun masalsı ifadesi. Kitap, okuyucusuna hikayesi ve güçlü çizimleriyle talih, çaresizlik, çıkışsızlık gibi kavramları sorgulatıyor. Mantova’nın Cüceleri, sarayların kapısını kırıp boyun eğmeyen cücelerin öyküsü. Öyleyse onların diline ve cesaretine çok yakışan özgürlük şarkısıyla bitirelim.
Hadi bakalım Yüzbaşı Bombardo
Topla git adamlarını.
Unutma ki, bir araya gelince
Devleşir cüceler de.
Ebeveynlere Faydacı Puanlama: 25 puan üzerinden 20 puan
- Görsellik: 5 puan. Çizimler hikayeyi destekler nitelikte.
- Hikaye: 5 puan. Dili akıcı. Okuyucuya tüm zamanlarla empati yaptırabilen, akıcı bir öykü.
- Eğitici/Öğretici Nitelik: 4 puan. Okuyucuya çok fazla soru sorduruyor.
- Hayal Gücü Gelişimi: 3 puan. Hikayenin öğretici yönünün hayal gücünü biraz kısıtladığını düşünüyorum.
- Kültürel Gelişim: 3 puan.
- Mantova’nın Cüceleri
- Yazar: Gianni Rodari
- Çeviren: Filiz Özdem
- Resimleyen: Margherita Micheli
- Sayfa Sayısı: 27 Sayfa
- Yayınevi: Yapı Kredi Yayınları
- Masal Battaniyesi - 17 Ocak 2017
- Mantova’nın Cüceleri - 6 Temmuz 2016
FACEBOOK YORUMLARI
